Zespołem ciasnoty przestrzeni podbarkowej

Zespołem ciasnoty przestrzeni podbarkowej (SIS – subacromial impingement syndrome) określa się stan, w którym dochodzi do konfliktu pomiędzy sklepieniem kruczo-barkowym a guzkiem większym kości ramiennej. W przestrzeni pomiędzy więzadłem a guzkiem znajdują się ścięgna mięśni rotatorów oraz kaletka podbarkowa. W konsekwencji powtarzających się ruchów, których drażnione są struktury w przestrzeni podbarkowej, dochodzi do stopniowego upośledzenia ich funkcji.

Przyczyny można podzielić na zewnętrzne, wewnętrzne lub mieszane. Do zewnętrznych należą sytuacje związane ze zwężeniem przestrzeni podbarkowej w wyniku działania czynników anatomicznych, biomechanicznych oraz ich kombinacji. Do czynników wewnętrznych zalicza się natomiast procesy degeneracyjne ścięgien, rozwijające się w wyniku przekroczenia ich bariery regeneracyjnej oraz adaptacyjnej.

Chociaż objawy mogą pojawić się nagle w wyniku urazu, to zazwyczaj rozwijają się w ukryciu przez tygodnie lub miesiące:

• ból najczęściej występuje miejscowo, przednio-bocznie względem wyrostka barkowego, z promieniowaniem wzdłuż bocznej lub przyśrodkowej powierzchni ramienia do połowy jego długości
• pacjenci zgłaszają obecność dolegliwości bólowych także w nocy, podczas spania na chorym ramieniu lub z ręką pod głową
• w ciągu dnia ból może być wyzwalany podczas wykonywania czynności dnia codziennego tj. czesanie włosów, sięganie po przedmioty położone nad poziomem głowy, sięganie za plecy.

Badanie diagnostyczne obejmuje wywiad, palpacje, oględziny oraz wykonanie testów funkcjonalnych, w celu sprawdzenia czynników zewnętrznych, które mogą mieć wpływ na ból. Dla szerszego obrazu i oceny struktur można wykonać badanie RTG, rezonans magnetyczny lub USG stawu ramiennego.

Leczenie fizjoterapeutyczne opiera się na terapii manualnej w celu usunięcia punktów spustowych, terapii powięziowej, mobilizacji struktur okołostawowych, kinesiotapingu, kinezyterapii oraz stosowaniu odpowiednich zabiegów fizykalnych jako terapii wspomagającej.