Kciuk narciarza

Jest to uraz stawu śródręczno-paliczkowego kciuka w wyniku naderwania lub zerwania odłokciowego więzadła pobocznego u podstawy tego palca.

Powstaje przy mocnym wykoślawieniu kciuka, czyli odgięciu kciuka od reszty dłoni.

Najczęściej przydarza się narciarzom, jeśli używają pasków od kijków, które nie uwalniają kciuka podczas upadku.

Fakt, że jednostka chorobowa kojarzona jest z narciarstwem nie wyklucza tego, że do urazu może dojść u każdego, kto wykonuje czynności wymagające mocnego odgięcia kciuka od reszty palców, np. u bramkarzy, zawodników rugby.

 

 

OBJAWY

  • Ból kciuka
  • Opuchlizna i zasinienie
  • Wrażliwość na dotyk
  • Utrudnione chwytanie i trzymanie przedmiotów
  • W przypadku całkowitego zerwania więzadła brak możliwości wyprostowania kciuka

DIAGNOSTYKA

  • Badanie manualne(palpacja, testy funkcjonalne)
  • RTG, w celu wykluczenia złamań lub oderwania części kości wraz z więzadłem
  • USG ( ocena więzadeł)

LECZENIE

  • Leczenie zachowawcze

-zabezpieczenie stawu śródręczno-paliczkowego kciuka stabilizującą łuską lub ortezą aby ograniczyć jego ruchomość i przyspieszyć gojenie, unieruchomienie stosuje się na okres do 4-5tygodni

-okłady z lodu, które należy przykładać na bolesne i obrzęknięte miejsce, ale tylko w fazie „krwawienia”

-farmakoterapia, miejscowe leki w formie maści lub żeli, działające przeciwbólowo oraz przeciwobrzękowo

-fizykoterapia

-Tak szybko jak to jest tylko możliwe wprowadzenie ćwiczeń ruchowych chorego stawu poprawiających jego ruchomość, rozciągających i wzmacniających tkanki miękkie oraz przywracających funkcje kciuka

-kinesiotaping

  • Zabieg chirurgiczny jest wskazany, jeśli doszło do całkowitego zerwania więzadła i dużej niestabilności stawu. Pozostałymi wskazaniami do zabiegu operacyjnego są przykłady rotacji odłamu kostnego lub przemieszczenie kikuta więzadła zwane uszkodzeniem typu Stenera .
    Jeśli leczenie zachowawcze nie przynosi rezultatów po okresie 3 tygodni lekarz prowadzący może zdecydować również o interwencji chirurgicznej

PROFILAKTYKA

  • Ćwiczenia nakierowane na statyczną stabilizacje (ćwiczenia izometryczne)
  • Ćwiczenia nakierowane na dynamiczną stabilizacje (m.in. chwyty, rzuty)
  • Ćwiczenia precyzyjne
  • Wszystkie ćwiczenia, w których występuje chwyt (m.in. podciąganie, ćwiczenia ze sztangą)

Opracowanie Mgr Tomasz Tomaszewski